Ingehaald door de tijd – Coney Island
Coney Island is nog altijd het strand van de gewone man. Op een mooie zomerdag wordt het beeld hier op het beroemdste New Yorkse strand bepaald door veelal getatoeëerde en soms ietwat uitgezakte lichamen met de meest uiteenlopende huidskleuren. De stalletjes op de legendarische ‘boardwalk’ – de strandpromenade van Coney – prijzen met verbleekte, handgeschreven bordjes bier, hotdogs, ijsjes en verse mosselen met frites aan. Op de pier proberen Puerto Ricaanse vissers een bescheiden kostje bijeen te scharrelen. En aan de toog van Ruby’s Bar zitten ’s ochtends al stamgasten uit de buurt, die de kleurrijke drukte aan zich voorbij zien trekken.
Coney Island is het bewijs dat je ook een hoop lol kunt hebben in een bijna honderd jaar oud amusementspark
De gouden tijden van Coney Island zijn allang voorbij. Het is al meer dan vijftig jaar geleden dat de New Yorkse badplaats, op slechts drie kwartier met de metro van Manhattan, weekend na weekend zo veel mensen trok dat het kilometerslange strand nauwelijks nog als zodanig herkenbaar was. Nu zijn legendarische attracties als achtbaan The Cyclone, Deno’s Wonderwheel en de Parachute Jump slechts herinneringen aan een vervlogen tijdperk. Maar juist die sfeer van licht verval op het schiereiland onder Brooklyn maakt Coney Island zo bijzonder.
Twee keer per jaar trekken honderdduizenden New Yorkers naar Coney Island om daar een groot spektakel bij te wonen. De eerste keer is als het zomerseizoen officiëel begint, het tweede weekend van juni. Dan wordt het strand geopend met de Mermaid Parade. Inwoners van Coney Island paraderen dan in de wonderlijkste outfits over Surf Avenue en veel vrouwen zitten als zeemeermin topless op open wagens. Het aansluitende strandfeest gaat door tot diep in de nacht. Het tweede grote spektakel vindt plaats op 4 juli, de nationale feestdag in de VS. Op Coney Island wordt dan het officieuze wereldkampioenschap hotdog eten gehouden. Het record staat op 68,5 broodjes worst in tien minuten. Het komt regelmatig tot een duel tussen de grote kampioen Joey Chestnut en zijn Japanse uitdager Takeru Kobayashi. Aansluitend is er een groot vuurwerk op het strand. Een bijzonder spektakel is ook de Nieuwjaarsduik van de Coney Island Polar Bears op 1 januari.
Honderd jaar hotdogs eten op Coney Island
Vrijwel iedereen die uit het prachtig gerestaureerde metrostation aan Stillwell Avenue komt, maakt een eerste stop bij hotdogrestaurant Nathan’s Famous Hot Dogs . De Amerikaanse versie van een broodje worst werd overigens niet hier uitgevonden, maar in een Duitse biergarten aan de overkant die er nu niet meer is. Nathan’s bereidt sinds 1916 runderworstjes en is daarmee het oudste hotdogrestaurant in de VS.
Vanaf Nathan’s voert Stillwell Avenue rechtstreeks naar het strand. Hier is het de moeite waard om even rechts af te slaan naar de plek van het voormalige Child’s Restaurant . Het gebouw uit 1924 bood vroeger onderdak aan een voornaam etablissement en is nu een ruïne, maar wel een mooie. De Arabische bogen en de oude terracotta fresco’s vormen samen met de graffiti op het afbrokkelende pleisterwerk een ideaal filmdecor.
Meteen achter Child’s staat de gerenoveerde Parachute Jump , ooit de topattractie van Steeplechase Park, een van de vier fantastische amusementsparken die van Coney Island in de jaren 20 en 30 een wereldsensatie maakten. Destijds konden bezoekers zich vanaf een hoogte van 30 m met een parachute naar beneden laten storten, nu is de toren alleen nog maar een aandenken aan die tijd.
Loop vanaf hier via de promenade (boardwalk) in oostelijke richting. Je passeert de Steeplechase Pier, die meestal wordt bevolkt door barbecuende latinofamilies, en komt uit bij een overgebleven rij etablissementen met onder andere de legendarische Ruby’s Bar . Hier kun je onder het genot van een biertje en Frank Sinatra (uit de jukebox) de muur met een fraaie verzameling oude foto’s van Coney Island bewonderen, die je doen verlangen naar vervlogen tijden.
Achter deze etablissementen liggen de twee overgebleven attractieparken van Coney Island, Luna Park en Deno’s Wonderwheel Park . In vergelijking met moderne pretparken als Disneyland zijn de attracties een beetje saai, maar ze ademen wel de charme van een vervlogen tijdperk waarin kinderen nog enthousiast raakten van een eenvoudige draaimolen. En over een tachtig jaar oude achtbaan zoeven zorgt ook nu nog voor de nodige adrenaline. Beide parken zijn in 2010 opnieuw geopend. Als je vanaf de promenade via 12th Street weer terugloopt naar Surf Avenue, kom je uit bij Dick Ziguns Sideshows by the Seashore . De voormalige toneelregisseur heeft hier een klein Coney Island Museum ingericht en organiseert het hele hoogseizoen klassieke Coney Island-acts: degenslikkers, slangenmensen, bebaarde vrouwen die zich laten doorzagen en artiesten die spijkers in hun hoofd slaan.
Tijdens de Mermaid Parade in het tweede weekend van juni zijn in Coney Island talloze zeemeerminnen van vlees en bloed te zien. In waanzinnige kostuums stromen de New Yorkers dan in groten getale naar de plek waar het strandseizoen officieel wordt geopend.
Klein-Odessa aan zee
Het eigenlijke Coney Island eindigt hier, ook al loopt de promenade nog kilometers naar het oosten door. Na het Aquarium kom je algauw bij het gedeelte dat Brighton Beach heet, een wijk met Russische immigranten die al vele tientallen jaren bestaat. Aan het strand kun je bij Tatiana Restaurant borsjtsj (bietensoep) en gerookte vis met wodka krijgen, maar ook in de parallel lopende Brighton Avenue vind je tal van Russische cafés waar je iets kunt drinken of eten, en zaakjes waar je een lekkere blini kunt kopen.